• Strona główna
  • Odrodzenie w Polsce
  • Ostatni Jagiellonowie
  • Zygmunt I Stary
  • Zygmunt II August
  • Złoty wiek kultury polskiej
  • Polskie budowle
  • Na wawelskim zamku
  • Dzwon Zygmunt
  • Wojny szlachty
  • Prawa i obowiązki szlachty
  • Herby szlacheckie
  • Rodzaje szlachty
  • Strój szlachty
  • Folwarki szlacheckie
  • Rozwój folawarków
  • Rozkwit Gdańska
  • Spław wiślany
  • Zawarcie unii lubelskiej
  • Państwo wielu narodów
  • Reformacja
  • Państwo bez stosów
  • Świątynie w dawnej Polsce
  • Pole elekcyjne
  • Osłabienie władzy królewskiej
  • Wojny polskie w XVII
  • Potop zzwedzki
  • Wojny Polsko-Moskiewskie
  • Wojny z Turkami
  • Husaria
  • Skutki XVII-wiecznych wojen
  • Stefan Czarniecki
  • Państwo Wielu Narodów


    Pod koniec XVI. wieku zakończyło się ostateczne formowanie nowego potężnego państwa , w środkowej Europie, powstałego w wyniku unii Polski i Litwy w 1569 roku-Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Był to kraj o specyficznym ustroju politycznym, opierającym się na władzy szlachty, a także państwo wielonarodowościowe zamieszkane nie tylko przez Polaków i Litwinów ale i przez Rusinów, Ormian, Żydów, Niemców, Tatarów i przez tzw. ludność napływową czyli Włochów, Szkotów, Holendrów czy nawet Francuzów. Przez ponad dwa wieki te wszystkie grupy narodowościowe budowały wielkie kilkumilionowe państwo. Większość ludności polskiej i litewskiej było wyznania rzymskokatolickiego ale także protestantyzmu. Popularne wśród szlachty polskiej i litewskiej był kalwinizm. Mieszkańcy większych miast w Prusach Królewskich, Gdańsku i Toruniu było wyznania luterańskiego. Część potępiało wojny, pańszczyznę, chcieli aby szlachta dorabiała się majątku tylko dzięki sobie. Prawosławie wyznawała zdecydowana większość ludności białoruskiej i ukraińskiej zwanej Kozakami.