Złoty Wiek Kultury Polskiej

Wiek XVI w Polsce został nazwany złotym wiekiem kultury polskiej ponieważ, Polska nabrała znaczenia w Europie poprzez duży dobytek kulturalny. Ogromną rolę w upowszechnianiu kultury odegrał dwór władców Polski z dynastii Jagiellonów - Zygmunta I Starego i jego żony Bony, a także ich syna Zygmunta II Augusta. W czasach panowania Jagiellonów został przebudowany Zamek Królewski na Wawelu. Prace te wykonali artyści z Włoch. Dziedziniec został otoczony długimi gankami. Komnaty otrzymały renesansowy wystrój, a ściany zostały przyozdobione arrasami. Budynek królewski stał się wzorem architektury w budowie siedzib magnatów. W miastach wznoszono okazałe ratusze i kamienice. Na zewnętrznych ścianach budowli były ozdobne tynki, płaskorzeźby i dekoracje malarskie. Zabytkiem polskiego renesansu jest np. Zamość. Zbudowane zostały tam piękne kamienice, okazały ratusz, duży rynek.

Początkowo utwory literackie pisano po łacinie, jednak twórczość tych pisarzy docierała do niewielkiej grupy ludzi. Większość czytelników zdobywała dzieła pisane po polsku. Specjalną rolę w kulturze literackiej odegrał Mikołaj Rej, który jako pierwszy polski pisarz tworzył w języku rodzimym. Znany z powiedzenia - ,,A niechaj to narodowie wżdy postronni znają iż Polacy nie gęsi i swój język mają." Większość życia spędził na wsi, w swoich utworach ukazywał uroki wiejskiego życia. Było to wyrazem renesansowej postawy człowieka zainteresowanego wszelkimi sprawami doczesnymi.

Mikołaj Rej: